-
1 mianować sie
nazywać się -
2 называться
nazywać się, zwać się -
3 heißen
1. * vi1) nazywać sięwie heißen Sie? — jak się pan(i) nazywa?
2) ( bedeuten) znaczyć2. * vtnakazać; ( bezeichnen) naz(y)waćj-n willkommen heißen — witać kogoś
-
4 називатися
-
5 nennen
-
6 call
[kɔːl] 1. vt(name, label) nazywać (nazwać perf); ( christen) dawać (dać perf) na imię +dat; ( TEL) dzwonić (zadzwonić perf) do +gen; ( summon) przywoływać (przywołać perf), wzywać (wezwać perf); meeting zwoływać (zwołać perf); flight zapowiadać (zapowiedzieć perf); strike ogłaszać (ogłosić perf)Phrasal Verbs:- call at- call for- call in- call off- call on- call out- call up2. vi( shout) wołać (zawołać perf); ( TEL) dzwonić (zadzwonić perf); (also: call in, call round) wstępować (wstąpić perf), wpadać (wpaść perf)3. n( shout) wołanie nt; ( TEL) rozmowa f; ( of bird) głos m; ( visit) wizyta f; ( demand) wezwanie nt; ( for flight etc) zapowiedź f; ( fig) zew mto be on call — dyżurować, mieć dyżur
who is calling? ( TEL) — kto mówi?
to pay a call on sb — składać (złożyć perf) komuś wizytę
* * *[ko:l] 1. verb1) (to give a name to: My name is Alexander but I'm called Sandy by my friends) nazywać2) (to regard (something) as: I saw you turn that card over - I call that cheating.) nazywać3) (to speak loudly (to someone) to attract attention etc: Call everyone over here; She called louder so as to get his attention.) wołać4) (to summon; to ask (someone) to come (by letter, telephone etc): They called him for an interview for the job; He called a doctor.) wzywać5) (to make a visit: I shall call at your house this evening; You were out when I called.) odwiedzać6) (to telephone: I'll call you at 6 p.m.) telefonować7) ((in card games) to bid.) licytować2. noun1) (an exclamation or shout: a call for help.) wołanie2) (the song of a bird: the call of a blackbird.) śpiew3) (a (usually short) visit: The teacher made a call on the boy's parents.) wizyta4) (the act of calling on the telephone: I've just had a call from the police.) telefon5) ((usually with the) attraction: the call of the sea.) głos, wezwanie6) (a demand: There's less call for coachmen nowadays.) popyt7) (a need or reason: You've no call to say such things!) potrzeba, powód•- caller- calling
- call-box
- call for
- call off
- call on
- call up
- give someone a call
- give a call
- on call -
7 обзывать
глаг.• dzwonić• nazwać• nazywać• przyzywać• wezwać• wołać• wywołać• wzywać• zawołać• zwać* * *nazywać, przezywać, wyzywać разг., ( lżyć się wzajemnie) wyzywać się -
8 term
[təːm] 1. n( word) termin m; ( expression) określenie nt; ( period in power) kadencja f; ( SCOL) ≈ semestr min economic/political terms — w kategoriach ekonomicznych/politycznych
in terms of — ( as regards) pod względem +gen
in the short/long term — na krótką/dłuższą metę
to come to terms with — godzić się (pogodzić się perf) z +instr
- terms2. vt* * *[tə:m] 1. noun1) (a (usually limited) period of time: a term of imprisonment; a term of office.) okres, kadencja2) (a division of a school or university year: the autumn term.) semestr, okres3) (a word or expression: Myopia is a medical term for short-sightedness.) termin•- terms2. verb(to name or call: That kind of painting is termed `abstract'.)- in terms of
См. также в других словарях:
nazywać się — I – nazwać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazywać samego siebie jakimś mianem, imieniem, tytułem; nadawać sobie, przybierać imię, miano, określenie, tytuł, przezwisko; określać się w jakiś sposób : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nazywać — → nazwać nazywać się 1. forma ndk czas. nazwać się. 2. «nosić nazwę, być określonym jakąś nazwą, mianem, terminem» Naczynie na cukier nazywa się cukiernicą. Ta ulica nazywa się Marszałkowska. ∆ Nazywa się, że… «mówi się o czymś, określa się coś… … Słownik języka polskiego
nazywać — Nazwać rzecz (rzeczy) po imieniu «mówić o czymś wprost, szczerze; mówić coś bez ogródek, bez owijania w bawełnę»: (...) nie obędzie się bez zdecydowanej, wyraźnej ingerencji państwa przy pomocy wszystkich środków, jakie stoją do jego dyspozycji.… … Słownik frazeologiczny
wabić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nawoływać się wzajemnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wilki wabiły się w lesie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nazywać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nazwać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nazywać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mianować się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} nazywać siebie kimś; przypisywać sobie jakieś miano : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mianował się prawdziwym Polakiem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}mianować się II… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nazwać — dk IX, nazwaćzwę, nazwaćzwiesz, nazwaćzwij, nazwaćał, nazwaćany nazywać ndk I, nazwaćam, nazwaćasz, nazwaćają, nazwaćaj, nazwaćał, nazwaćany 1. «oznaczyć, określić nazwą, mianem, imieniem, epitetem, nadać nazwę, miano, imię, przezwisko»… … Słownik języka polskiego
zwać — ndk IX, zwę, zwiesz (rzad. zowię, zowiesz), zwij, zwał, zwany «określać jakąś nazwą, jakimś mianem, imieniem; dawać komuś, czemuś jakąś nazwę, nazywać» Zwano ich bohaterami. Dzieci zwały go wujkiem. W domu zwą ją Dzidzią. Pokój zwany salonem. ∆… … Słownik języka polskiego
wabić — ndk VIa, wabićbię, wabićbisz, wab, wabićbił, wabićbiony 1. «przynęcać zwierzęta, zwłaszcza odpowiednim wołaniem (czasem naśladując ich głos)» Wabić gołębie gwizdaniem. Wabił wróble ziarnem. przen. «stanowić przynętę, działać przyciągająco;… … Słownik języka polskiego
nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… … Słownik języka polskiego
a — I 1. «pierwsza litera alfabetu łacińskiego» a) «odpowiadająca samogłosce a» ◊ A b c «elementarne wiadomości z jakiegoś zakresu» A b c tańca. A b c radioamatora. ◊ Od a do z «od początku do końca, wszystko» b) «w numeracji porządkowej oznaczająca … Słownik języka polskiego